Podczas jednej z korespondencji urzędowych w sprawie polskich grobów wojennych w Niemczech, zupełnie niespodziewanie zostałem poproszony o pomoc w sprawie osobistej. Jedna z mieszkanek (Niemiec) od lat próbowała odnaleźć informacje o swoim ojcu – polskim jeńcu wojennym z czasów II wojny światowej.

Jej matka – Niemka – związała się w czasie wojny z Polakiem, który przebywał w niewoli. Z tego związku urodziło się dziecko. Gdy sprawa wyszła na jaw, matka została aresztowana, a ojciec – jak przypuszcza córka – został wywieziony i prawdopodobnie zamordowany. Niestety, nigdy nie udało się tego potwierdzić. Przez całe życie matka milczała na ten temat, nie mówiąc córce nic o jej pochodzeniu. Dopiero po jej śmierci rozpoczęły się poszukiwania.

To pierwszy przypadek w mojej działalności, gdy osoba z Niemiec zwróciła się do mnie z prośbą o pomoc w odnalezieniu śladów polskiego ojca – ofiary wojny i represji.

Dzięki kwerendzie w archiwach IPN i Arolsen Archives udało mi się odnaleźć kilka dokumentów, w których występują różne wersje pisowni nazwiska, ale wszystkie wskazują na tę samą osobę: zgadzają się imię, miejsce i data urodzenia oraz fakt przebywania w jednym z niemieckich stalagów.

To kolejna, niezwykle poruszająca historia – nie tylko o wojnie i systemie, ale też o ciszy, która potrafi trwać dekady. O nadziei, która się nie poddaje. I o potrzebie odnalezienia prawdy – nawet po tylu latach.