KZ Geislingen

05 maja 2021

Geislingen an der Steige

W pierwszym okresie wojny trafia do Geislingen 10 polskich jeńców wojennych, którzy pracują w miejskiej gazowni i paru małych firmach usługowych.

Około listopada 1941 roku firma budowlana, przystosowuje obóz „Hirsch” , który mieścił się na starym mieście, do przyjęcia kolejnej partii jeńców wojennych, którzy mieliby zostać przez nią zatrudnieni.

Z dniem 12 marca 1942 roku powstają obozy „Steigmühle” i „Schießhaus”. Od kwietnia 1943 r. W obozie „Schießhaus” zakwaterowani zostają robotnicy ze wschodu i jeńcy wojenni pracujący dla MAG. Ponadto miasto udostępniło MAG barak kopalni rudy żelaza „Gutehoffnungshütte” przy Überkinger Strasse, do zakwaterowania rosyjskich jeńców wojennych. Później jesienią 1944 roku zakwaterowanych tutaj zostaje 250 polskich przymusowych robotników.

W roku 1943 znajduje się w Geislingen prawie 2000 „obcokrajowców” z 19 narodowości, jest to 10% mieszkańców. Jeńcy rosyjscy nie zostali w tych rachunkach uwzględnieni.

W marcu 1943 r. działają dwa nowe obozy „Notzental” i „Talgraben”. Przebywają w nich więźniowie pracujący dla WMF. 18 sierpnia 1942 Firma WMF zobowiązuje się do budowy nowego obozu przy Heidenheimer Straße, w którym zostaną umieszczeni wszyscy więźniowie znajdujący się w Geislingen. Obóz powstaje, a z dokumentów z dnia 16 marca 1944 roku wynika, że planowana jest jego rozbudowa o kolejnych 400 miejsc. W lutym 1944 roku z obozu zostaje oddzielony obszar ok. 100 x 100 m który jest jeszcze bardziej zabezpieczony i odseparowany. Powstaje tam filia obozu koncetracyjnego z Natzweiler. W listopadzie 1944 trafia tutaj poprzez obozy Auschwitz i Berge-Belsen m.in. 120 polskich Żydówek z okręgu łódzkiego.

W listopadzie 1943 roku miasto wynajmuje „Missionsheim” przy Moltkestr. 17 i przekształca go w tzw. „Polski obóz jeniecki” który otoczony jest ogrodzeniem z drutu kolczastego. Informacje są bardzo skąpe. Wiadomo tylko, że przebywali w nim napewno 4 Polscy obywatele, którzy pracowali jako drwale.

31 lipca 1944 r. powstaje obóz „Turnhalle Altenstadt”.

Listopadem 1944 r. firma WMF po raz trzeci powiększa obóz przy Heidenheimer Straße. W dokumencie z 23 listopada 1944 roku możemy wyczytać, że miasto przekazuje WMF na ten cel działkę o powierzchni 23 Arów.

Z zachowanych dokumentów w urzędzie stanu cywilnego i list cmentarnych możemy wywnioskować, że oficjalnie w Geislingen pochowanych zostało 24 Polaków i 41 Rosjan. Po grobach nie pozostało śladu.