8 lipca 2025 roku skierowałem zapytania do urzędów miast i gmin w powiecie Böblingen dotyczące łącznej liczby pochowanych 134 polskich ofiar II wojny światowej, w tym robotników przymusowych i ich dzieci. Celem jest udokumentowanie miejsc pochówku oraz ocena ich obecnego stanu. Zapytania trafiły do siedmiu lokalnych administracji: Böblingen, Ehningen, Leonberg (w tym Gebersheim), Herrenberg (w tym Gülstein), Sindelfingen (w tym Maichingen), Magstadt oraz Gäufelden (w tym Tailfingen).

To kolejny etap w ramach projektu „Ostoja Pamięci”, który od lat dokumentuje losy polskich ofiar nazistowskiego systemu przymusowej pracy na terenie Niemiec. Wiele z tych osób zmarło w wyniku wycieńczenia, głodu, chorób, bombardowań lub złych warunków pracy. Wśród ofiar są również dzieci urodzone w czasie wojny, które nie przeżyły pierwszych miesięcy życia.

KZ Leonberg – przymus, cierpienie, śmierć

Jednym z najważniejszych punktów odniesienia dla historii tego regionu jest obóz koncentracyjny KZ Leonberg, filia KL Natzweiler-Struthof. Obóz ten istniał od wiosny 1944 do kwietnia 1945 roku i służył jako miejsce pracy dla ok. 5000 więźniów, w tym wielu Polaków. Osadzonych wykorzystywano do produkcji części do myśliwców Messerschmitt Me 262 w podziemnym kompleksie „Engelbergtunnel”. Warunki były skrajnie trudne: niedożywienie, przemoc, brak opieki medycznej i ciężka praca powodowały liczne zgony.

W Leonberg istnieje dziś Miejsce Pamięci (Gedenkstätte KZ Leonberg), które przypomina o ofiarach tego obozu. 

https://ostojapamieci.pl/kz-leonberg

Tailfingen – zapomniany obóz i dziecięce ofiary

W miejscowości Tailfingen (dziś część Gäufelden) istniał niewielki obóz pracy przymusowej, funkcjonujący w ramach lokalnego systemu zatrudniania robotników zagranicznych. Polscy robotnicy byli tam wykorzystywani głównie w rolnictwie i przy pracach pomocniczych.